Patogeneza (rozwój choroby) W przypadku rogowacenia słonecznego (AK) skumulowana ekspozycja na promieniowanie UV powoduje mutacje (zmiany genetyczne) w komórkach skóry i proliferację (wzrost) atypowych keratynocytów (komórek tworzących róg). Proces ten początkowo zachodzi w obszarze błony podstawnej, tak że rogowacenie słoneczne uważa się za raka in situ (dosłownie: „rak w Dermatoskopia Spis treści: Dermatoskopia – technika zabiegu Dermatoskopia – urządzenia Trzypunktowa lista kontrolna Analiza wzoru znamienia barwnikowego Trzypunktowa lista kontrolna Analiza wzoru znamienia barwnikowego Trzypunktowa lista kontrolna Pięć kryteriów rozpoznawczych czerniaka złośliwego. Sześć kryteriów rozpoznawczych zmian niemelanocytarnych Czerniak podpaznokciowy Rogowacenie słoneczne - pamiątka z wakacji Rany pooparzeniowe i powstałe blizny są punktem wyjścia dla nowotworów skóry: raka kolczystokomórkowego (wywodzącego się z rogowacenia Strona główna Moda i Uroda Pielęgnacja Skóry Choroby skóryRogowacenie słoneczne: Przyczyny, objawy i leczenie Rogowacenie słoneczne: Przyczyny, objawy i leczenie Rogowacenie słoneczne kiedyś nazywano rogowaceniem starczym, ponieważ najczęściej występuje u osób starszych. Zaburzenia rogowacenia skóry mogą mieć charakter nabyty lub wrodzony i mogą powodować dyskomfort oraz kompleksy. Rogowacenie skóry objawia się poprzez suchość oraz szorstkość naskórka. Ponadto można zauważyć łuszczący się obumarły naskórek. W przypadku zrogowacenia nabytego, powstaje zgrubiała skóra na skutek urazów oraz Aktualizacja: sobota, Marzec 26, 2022 - 18:54. Rogowacenie słoneczne (dawniej nazywane rogowacenie starcze) jest najczęstszą chorobą skóry wywołaną przez słońce. Jest wynikiem wieloletniego uszkodzenia skóry przez słońce. Zmiany rogowacenia słonecznego są zwykle szorstkimi plamami na odsłoniętych obszarach skóry, które są Do podstawowych leków biologicznych stosowanych w łuszczycy należą: Infliksymab (Remsima) – hamuje aktywność TNF alfa. Ustekinumab (Stelara) – hamuje aktywność IL – 12 , IL 23. Adalimumab (Humira) – hamuje aktywność TNF alfa. Etanercept (Enbrel) – hamuje aktywność TNF alfa. Rak kolczystokomórkowy. Jest to nowotwór znacznie rzadszy oraz bardziej złośliwy (wzrost naciekający, przerzuty – głównie do węzłów chłonnych) niż rak podstawnokomórkowy – rak kolczystokomórkowy stanowi 20% raków skóry, a rak podstawnokomórkowy 75%. Do jego rozwoju predysponują: ekspozycja na promieniowanie słoneczne, Zabiegi na ciało - Redukcja wiotkiej skóry Odmładzanie skóry Sprawdź ofertę Radiofrekwencja mikroigłowa Sprawdź ofertę Laser frakcyjny Sprawdź ofertę Usuwanie znamion Poznań Dermatologia i Medycyna Estetyczna Efekt 2 lata po usunięciu laserowym zmiany skórnej w okolicy skroni. Uzyskano doskonały efekt estetyczny. Więcej wpisów UjbAS. Często wyśmiewamy tych, którzy przestrzegają nas przed zgubnymi skutkami opalania się. Kiedy jesteśmy młode, wszystkie choroby wydają nam się całkowitą abstrakcją. Później możemy tego bardzo pożałować. Historia tej kobiety jest najlepszym dowodem na to, że lepiej zapobiegać, niż leczyć. Uzależniona od słońca (tego prawdziwego i sztucznego) Margaret Murphy boleśnie się o tym przekonała. 45-latka z Irlandii od zawsze uwielbiała wylegiwać się na słońcu, a że w jej ojczyźnie nie ma go za dużo - zaczęła korzystać z solarium. 10 lat temu przeprowadziła się do Grecji i leżenie pod lampami zamieniła na słoneczną plażę. Niedawno trafiła do lekarza, który stwierdził u niej stan przedrakowy. Aby uniknąć zachorowania na nowotwór, właśnie poddaje się agresywnej i wyjątkowo bolesnej kuracji. Dla przestrogi pokazuje ją na swoim Facebooku. I nie jest to przyjemny widok… Zobacz również: Lubisz chodzić na solarium? Jej historia sprawi, że przestaniesz! Ma 27 lat i 6 razy wykryto u niej raka skóry... źródło: Facebook ( Margaret przyznaje, że zawsze była uzależniona od opalania się. Kiedy przestało jej wystarczać słońce w czasie bardzo krótkiego lata, zaczęła korzystać z solarium. Dekadę temu przeprowadziła się do ciepłej Grecji, gdzie leżakowanie możliwe jest przez większą część roku. Efekt? Tragiczny. źródło: Facebook ( 45-latka wyznaje, że nigdy nie stosowała preparatów z filtrem słonecznym. Unikała ich z premedytacją, bo nie chciała blokować działania słońca lub lampy solarium. Jeszcze chwila takiej bezmyślności, a mogłaby przypłacić to życiem. Miesiąc temu dermatolog stwierdził u niej rogowacenie słoneczne. Zobacz również: W młodości była uzależniona od solarium. Dziś płaci za swoje błędy... (Mocne zdjęcia!) źródło: Facebook ( Choroba jest efektem braku umiaru w korzystaniu ze słońca i sztucznych zamienników. Bardzo często przeobraża się w nowotwór skóry. Lekarz stwierdził wręcz „stan przedrakowy”. Jeśli kobieta nie przestanie się opalać i nie podejmie radykalnego leczenia - rak będzie już jedynie kwestią czasu. Kuracja jest w toku, a jej efekty przyprawiają o mdłości. źródło: Facebook ( Na twarz kobiety przez kolejnych 28 dni będzie aplikowana substancja zwana fluorouracylem. To specjalny krem stosowany przy nowotworach skóry, jak i w stanach przedrakowych. Działa bardzo radykalnie na cerę, bo jego zadaniem jest pozbycie się wszystkich niebezpiecznych zmian. Margaret po nieco ponad 2 tygodniach wygląda strasznie, a jeszcze sporo cierpienia przed nią… Zobacz również: Młoda kobieta umiera na raka wywołanego wizytami w solarium źródło: Facebook ( 17. dzień kuracji, która ma uratować ją przed nowotworem. Jeszcze 11 dni przed nią. Opis choroby i objawy : Rogowacenie słoneczne ( keratosis actinica) to zmiany na skórze, którepowstająpo nadmiernej ekspozycji skóry na promieniowanie słoneczne. Rogowacenie słoneczne jest częstą chorobą skóry. Typowe rogowacenie słoneczne ma postać szarożółtych lub szarobrunatnych nawarstwień rogowych o suchej, nierównej powierzchni lub ognisk rumieniowo-złuszczających niekiedy o brodawkowatej powierzchni, niektóre z nich przypominają strukturą i kształtem róg zwierzęcy. Są one szorstkie w dotyku. Rogowacenie słoneczne występuje najczęściej u osób o jasnej karnacji, chorują głównie mężczyźni. Róg skórny (łac. cornu cutaneum) - to brodawkowaty rozrost naskórka charakteryzujący się nadmiernym rogowaceniem, jest szczególną odmianą rogowacenia słonecznego, chociaż może pojawić się również na skórze chronionej przed promieniowaniem UV i mieć inne podłoże. Nazwa bierze się stąd, iż wykwit ten przypomina rogi zwierzęce, tworzy stożki czy nieregularne kształty. Zmiana ta jest najczęściej łagodna, ale w jej podstawie może rozwinąć się nowotwór złośliwy. Choroba ta jest częściowo związana z wiekiem, a częściowo z fototypem: dotyka 60% pacjentów o jasnej karnacji w wieku powyżej 40 lat i 80% pacjentów w wieku powyżej 60 lat. Rogowacenie słoneczne występuje również u młodych ludzi, którzy w solariach narażeni są na sztuczne promieniowanie ultrafioletowe, nawet zimą, aby uzyskać doskonałą opaleniznę. Rogowacenie słoneczne uważane jest za postać przedrakowej choroby skóry. Rzadko występuje u przedstawicieli rasy czarnej oraz u osób z fototypem IV-VI. Statystyki pokazują, że patologia występuje częściej u mężczyzn. Jednym z wyjaśnień może być fakt, że wielu mężczyzn opala się bez stosowania filtrów przeciwsłonecznych. Przyczyny i czynniki ryzyka Przyczyną, która powoduje rogowacenie słoneczne, są promienie ultrafioletowe. Wydaje się paradoksalne, że rogowacenie jest zgłaszane przez starsze osoby dorosłe w czasie, gdy ekspozycja na słońce maleje lub prawie nie istnieje. Wyjaśnienie jest proste: rogowacenie słoneczne jest zjawiskiem kumulacyjnym. Z biegiem lat efekt promieniowania ultrafioletowego „kumuluje się” w skórze, a wybuch choroby następuje nagle, nawet jeśli osoba nie opalała się od kilku lat. Badania naukowe wskazują na związek między rogowaceniem słonecznym a immunosupresją. Zmiany warunków immunologicznych (np. Przeszczep narządu) mogą przyczyniać się do progresji rogowacenia słonecznego w guzie, przyspieszając czas transformacji złośliwej. W niektórych przypadkach rogowacenie słoneczne jest wynikiem długotrwałego narażenia na określone chemikalia lub promieniowanie rentgenowskie. Objawy i powikłania Rogowacenie słoneczne objawia się w postaci żółtawych lub szarawych grudek, czasami otoczonych czerwoną aureolą. Miejscami ich lokalizacji są twarz (zwłaszcza uszy, czoło, usta), nogi, plecy, czyli miejsca najbardziej nasłonecznione. Uszkodzenia spowodowane rogowaceniem słonecznym są bardziej zauważalne w dotyku niż wizualnie, ponieważ łuski są szorstkie i na początkowym etapie są tak małe, że trudno je rozróżnić prostym spojrzeniem. Zmiany rozwijają się bardzo powoli. Stopniowo zwiększają swój rozmiar do 3 - 6 mm. Ważne jest, aby wiedzieć, że rogowacenia słonecznego nie należy mylić z rogowaceniem łojotokowym. Ten ostatni jest łagodnym stanem, który nie może prowadzić do nowotworu. Z reguły rogowiaki nie mają oczywistych skutków, z wyjątkiem swędzenia, rzadko stają się stanem zapalnym i krwawieniem. Jak już wspomniano, rogowacenie słoneczne może się rozwinąć i komplikować procesem nowotworowym. Złośliwa ewolucja choroby występuje u 10% pacjentów cierpiących na tę chorobę. Około 50% przypadków raka płaskonabłonkowego zaczyna się właśnie od rogowacenia słonecznego, któremu w porę nie poświęcono niezbędnej uwagi. Z tych danych jasno wynika, jak ważna jest wczesna diagnoza choroby. Leczenie : Rogowacenie słoneczne uznawane jest za stan przedrakowy. Wyleczenie zapobiega przejściu w raka kolczystokomórkowego. Leczenie rogowacenia słonecznego: zamrażanie (krioterapię) przy użyciu ciekłego azotu, maści z retinoidami, elektrokoagulację – niszczenie zmian za pomocą prądu, usunięcie chirurgiczne zmian. Co to są stany/zmiany przednowotworowe skóry? Stan przednowotworowy (przedrakowy) to zmiana skórna, na której podłożu statystycznie częściej, niż w przypadku innych chorób, może rozwinąć się nowotwór skóry. Stany przednowotworowe dzielą się na właściwe stany przednowotworowe oraz stany potencjalnie sprzyjające rozwojowi nowotworów. Do właściwych stanów przednowotworowych zalicza sie rogowacenie starcze skóry, róg skórny i skórę pergaminową. Do stanów potencjalnie sprzyjających rozwojowi nowotworów należą starcza skóra i przewlekłe owrzodzenia skórne. Co robić w razie pojawienia się niepokojących zmian na skórze? W razie pojawienia sie niepokojących zmian na skórze należy zgłosić się do lekarza. Nie należy stosować na własną rękę żadnych sposobów leczenia niezaleconych przez lekarza. Jak lekarz stawia diagnozę? W pierwszej kolejności zmiana skórna zostaje oceniona przez lekarza w badaniu wzrokowym i palpacyjnym (dotykiem). Istnieje możliwość oceny zmiany na skórze za pomocą dermoskopu (specjalnej lupy). Inne metody oceny zmiany to biopsja i pobranie wycinka, a następnie badanie uzyskanego materiału pod mikroskopem. Rogowacenie starcze Rogowacenie starcze nazywane jest także rogowaceniem słonecznym. Najczęściej powstaje u osób starszych lub przewlekle narażonych na działanie promieni słonecznych. Zwykle obydwa te procesy nakładają się na siebie. Czasami zmiany skórne występują też u osób młodszych. Niejednokrotnie jest to związane z wykonywanym zawodem lub uprawianym sportem (żeglarze, rolnicy). Zmiany lokalizują się najczęściej na skórze twarzy i głowy (zwłaszcza na skroniach, uszach, czole, łysinie u mężczyzn), dłoni, rzadziej na podudziach albo przedramionach. Skóra jest sucha i łuszczy się, ma szarożółte zabarwienie, przebarwienia i odbarwienia, jest mało sprężysta, pokryta głębokimi zmarszczkami, pogrubiała przy nadmiernej ekspozycji na słońce lub ścieńczała w przypadku zmian starczych. W tak zmienionej skórze pojawiają się pojedyncze lub mnogie ogniska rogowacenia słonecznego. Wyglądają one jak suche zrogowacenia, czasami o nierównej powierzchni, zwykle o średnicy kilku milimetrów. Zrogowacenia przylegają ściśle do skóry, a w przypadku ich zdrapania obnaża się różowa, sącząca lub lekko krwawiąca powierzchnia. Wykwity takie mogą utrzymywać się wiele lat. W części przypadków rozwijają się z nich raki podstawnokomórkowe lub kolczystokomórkowe. O przekształcaniu się rogowacenia słonecznego w nowotwór świadczy jego powiększanie się, naciekanie podstawy (obwódka zapalna, stwardnienie) i skłonność do krwawienia, pojawiająca się nawet po tak drobnym urazie, jak wytarcie skóry ręcznikiem. Leczenie powinno być poprzedzone pobraniem wycinka do badania histopatologicznego. W razie stwierdzenia utkania nowotworowego zmianę należy usunąć chirurgicznie lub głęboko zamrozić płynnym azotem. Samo rogowacenie słoneczne najczęściej zamraża się, a potem stosuje kremy zawierające retinoidy lub cytostatyk. Róg skórny Róg skórny jest odmianą rogowacenia słonecznego. U osób dorosłych pojawia się z tych samych przyczyn, co rogowacenie starcze. Może także wystąpić u dzieci na podłożu stanu zapalnego lub długotrwałego drażnienia, ale nie jest wówczas zaliczany do stanów przedrakowych. Róg skórny może także stanowić obfite nawarstwienie mas rogowych tworzące różnego kształtu stożkowate twory. Zwykle nie są to zmiany duże, ich podstawa ma średnicę kilku milimetrów, ale kształtem mogą rzeczywiście przypominać rogi zwierzęcia. Kolor ich jest żółtawy lub brunatny. Podstawa rogów skórnych wykazuje zwykle lekki naciek zapalny. U osób starszych w 10–20% przypadków z rogów skórnych rozwija się rak kolczystokomórkowy. Rogi skórne powinny być usuwane chirurgicznie i badane histopatologicznie. W razie stwierdzenia utkania nowotworowego zabieg chirurgiczny należy poszerzyć, zastosować głębokie zamrażanie lub laseroterapię. Skóra pergaminowata i barwnikowa Skóra pergaminowa i barwnikowa (xeroderma pigmentosum) to bardzo ciężka choroba o podłożu genetycznym. Dziedziczona w sposób autosomalny recesywny, co w uproszczeniu oznacza, że do jego wystąpienia jest niezbędne odziedziczenie dwóch „chorych” genów, po jednym od każdego z rodziców. W rzeczywistości dziedziczenie tej, jak i innych chorób nie jest tak proste, dlatego nie u wszystkich osób choroba jednakowo ciężko się objawia. Występuje częściej u dzieci rodziców spokrewnionych. W większości przypadków polega na defekcie enzymu „naprawiającego” DNA komórkowe, uszkodzone działaniem promieni UV. W efekcie skóra chorych od wczesnego dzieciństwa, od pierwszej ekspozycji na działanie słońca, jest w znacznym stopniu pozbawiona możliwości naprawczych. Dlatego bardzo szybko dochodzi do rozwoju różnych nowotworów skóry: mięsaków, brodawczaków, raków i czerniaków. Skóra chorych cechuje się występowaniem licznych piegów, przebarwionych i odbarwionych plam, pajączkowatych rozszerzeń naczyń krwionośnych, zaników. W ciężkich postaciach choroby zmianom skórnym mogą towarzyszyć inne zaburzenia rozwojowe dotyczące przede wszystkim ośrodkowego układu nerwowego. Najczęściej chorzy umierają bardzo młodo z powodu przerzutów rozwijających się w skórze nowotworów. Nie znamy sposobów leczenia tej choroby. Niezbędne jest unikanie nasłoneczniania skóry i stosowanie kremów z filtrami UVA i UVB o wskaźniku ochrony minimum 30. Zapobiegawczo podaje się doustnie retinoidy, a już powstałe zmiany nowotworowe i przednowotworowe leczy się krioterapią lub chirurgicznie. Popromienne zapalenie skóry Promienie rentgenowskie, stosowane w celach leczniczych lub działające na skórę osób mających z nimi kontakt zawodowo, mogą powodować zmiany noszące nazwę popromiennego zapalenia skóry (łac. radiodermitis). Odczyny te bywają ostre lub przewlekłe. Nowotwory rozwijają się zwykle w zmianach przewlekłych. Skóra jest zanikła i twarda z licznymi przebarwieniami i odbarwieniami oraz rozszerzeniami naczyń krwionośnych. Na jej podłożu pojawiają się ogniska zrogowaceń, spękania i bardzo trudno gojące się owrzodzenia. Te ogniska w 20% przypadków przekształcają się w zmiany nowotworowe. Leczenie popromiennego zapalenia skóry jest bardzo trudne. Stosuje się ogólnie witaminy, a miejscowo maści zawierające heparynę. W razie wystąpienia trudno gojących się owrzodzeń nierzadko konieczna jest interwencja chirurgiczna. Zrogowacenia usuwa się także chirurgicznie lub zamraża płynnym azotem. Rogowacenie chemiczne Rogowacenie chemiczne wywołują związki arsenu, pochodne smoły pogazowej (dziegcie) lub nieoczyszczona parafina. Rogowacenie arsenowe pojawia się jako uboczne działanie leków zawierających arsen lub u osób mających kontakt z arsenem zawodowo. Zmiany te mogą pojawić się nawet po kilkudziesięciu latach od ekspozycji. Rogowacenie arsenowe dotyczy głównie twarzy oraz dłoni i stóp (przede wszystkim ich powierzchni wewnętrznych). Rogowacenie smołowcowe powstaje zwykle u osób zawodowo mających kontakt z pochodnymi smoły. Pojawia się najczęściej na skórze dłoni, twarzy i moszny. Nowotwory rozwijają się częściej na rogowaceniu arsenowym niż smołowcowym. Leczenie tych zrogowaceń polega na ich usuwaniu chirurgicznym lub zamrażaniu płynnym azotem. Bardzo liczne zmiany próbuje się leczyć zewnętrznie preparatami zawierającymi cytostatyki lub retinoidy. Stany potencjalnie sprzyjające rozwojowi nowotworów Stany potencjalnie sprzyjające rozwojowi nowotworów, które są związane z mniejszym zagrożeniem to niektóre odmiany blizn po oparzeniach lub przewlekłych stanach zapalnych. Blizny pooparzeniowe zaliczane do stanów przednowotworowych to przede wszystkim blizny z towarzyszącym przerostem tkanek.